Beestjes, les geven en een scooter: 13 april - 16 april

Woensdag 13 april: Beestjes
Net nadat ik mijn vorige verslag had af gemaakt en ik wilde gaan slapen, zag ik een enorme spin. Ik wist eerst niet zo goed wat ik moest doen. Ik deed de deur open en probeerde hem naar buiten te duwen, maar de spin liep alleen maar verder naar binnen. 1-0 voor de spin.
Toen dacht ik dat er meer drastische maatregelen moesten komen en besloot ik er deet op te spuiten. Dat werkte niet. De spin ging er met een noodgang vandoor en verstopte zich achter de spiegel. 2-0 voor de spin.
Ik kon hem niet meer vinden en moest maar gaan slapen. Midden in de nacht werd ik wakker van muggen. Omdat ik alleen mijn gezicht boven de dekens uit heb, besloot ik mijn gezicht in te sprayen met deet. Ik liep naar de spiegel en ging bijna op de spin staan. 3-0 voor de spin.
Ik heb een waterflesje gepakt, en deze meteen op de spin gedrukt. Zo. Die is dood. 5 punten voor mij. Eindstand: spin 3, Esmee 5.

Naast een spin heb ik nog meer gezelschap op mijn kamer. Een gekko, rode mieren, heel veel (gelukkig iets kleinere) spinnen en muggen. Als ik terug kom in Nederland zal ik niet meer zo snel om hulp roepen als er een spin in mijn kamer zit.

Eerste dag stage
Vandaag ontmoette ik om 9:30 Rajin, mijn stagebegeleider. Na even te hebben gepraat kon ik meteen met hem mee naar zijn les. Ik heb zijn les geobserveerd (hij geeft Engels) en er zijn een aantal verschillen met het Nederlandse onderwijs. Het is hier heel normaal dat de leerlingen door presentaties van anderen heen praten. De docent zat een groot deel van de tijd met zijn telefoon. Voordat de leerlingen een presentatie beginnen, begroeten ze eerst de docent (“hello mister Rajin, hello miss”) waarna ze een soort heel kort gebedje doen. De leerlingen kennen elkaar allemaal, maar stellen zichzelf toch voor aan het begin van een presentatie (“I will tell my group. My name is…”). Dat zijn tot nu toe de meest opvallende dingen die ik heb gezien.
Na het observeren wilden de leerlingen wat vragen aan me stellen over mijn cultuur. Ik heb een leuk gesprek met ze gevoerd en ze vroegen of ik een keer met ze naar een bar wilde gaan (ze zijn van mijn leeftijd). Wie weet. Nadat ik de les had bekeken, ben ik met Rajin naar de international office geweest om te praten over mijn stage. Daar heb ik met iemand wat ideeën uitgewisseld over mijn onderzoek en bleek dat ik misschien van toerisme naar techniek word overgeplaatst omdat het Engels van het techniek departement heel slecht is en ze daardoor daar mijn hulp beter kunnen gebruiken. Ik hoor binnenkort meer dus ik zal het meemaken.
Daarna ben ik met Rajin en Putu (een vrouw van de international office) naar de kantine gegaan. Daar heb ik nasi campur gegeten, nasi mix. Ontzettend pittig maar ook wel weer lekker. Ik zat daar met rode wangen en traanogen (en twee lachende Indonesiërs), maar ik heb het opgegeten. Na het eten begon het enorm hard te regenen. Ik heb dus nog even in de kantine gezeten maar ben uiteindelijk maar gewoon door de regen naar mijn kamer gelopen. Ik heb meteen de les van morgen voorbereid en ben daarna maar gaan lezen. In de regen valt toch niks te doen.
's Avonds ben ik weer op zoek gegaan naar een leuke warung. Ik ben er een tegen gekomen met een heel schattig mannetje die me van alles ging uitleggen over zijn eten. Hij sprak goed Engels en avondeten kostte omgerekend 1,04 euro dus daar ben ik maar gaan zitten. En het was lekker!! Het beste wat ik hier tot nu toe heb gegeten. Zelfgemaakte satésaus (smaakte naar een mix tussen de Hollandse satésaus en een curry) met aardappels, witte kool en viswontons. Na mijn avondeten ben ik weet naar mijn kamer gegaan en heb ik een beetje gelezen en series gekeken. Hopen dat het morgen beter weer is, dan is hier een stuk meer te doen!

Donderdag 14 april: Les geven en ik raak gewend
Vanmorgen was het tijd om voor het eerst les te geven in Indonesië. Ik vertelde de klas dat ik les zou geven “the Dutch way”. Dus: warm-up (geen ja, geen nee en geen eh), uitleg (grammatica: making plans) en oefeningen waarbij vooral heel veel gepraat moest worden. Ook liet ik ze elkaar feedback geven. Dit vonden ze toch gek! Dat hadden ze nog nooit gedaan. Ook de “spelletjes” deden ze normaal nooit, maar ze zeiden dat ze het leuk vonden. Na de les kreeg ik de vraag van Rajin of ik morgen zijn lessen over wil nemen zodat hij ergens heen kan. Na 1 les geven in een vreemd land, voor het eerst überhaupt dat ik Engelse les gaf en geen biologie, sta ik er morgen dus al alleen voor. Ik ben zeer benieuwd.
's Middags, na het eten (nasi campur), ben ik in de zon gaan zitten. Dat had ik de eerste dag hier nooit gedacht. Toen ik het vliegtuig uit stapte wist ik niet wat me overkwam. Als je wel eens in Burgers Zoo bent geweest dan ken je het gevoel. Als je in Burgers Zoo de jungle in loopt voelt het heel heet door de vochtigheid en de warmte. Zo voelt het hier dus ook. Dag en nacht! Maar goed. Ik ging dus in de zon zitten! En mijn airco staat niet meer op 20 maar op 24. 20 graden voelt namelijk maar wat koud als het buiten gevoelstemperatuur 40 is. In de zon heb ik lekker een boek gelezen. En een paar keer een boel mieren vermoord, die krioelden af en toe over me heen namelijk.
Ik raak niet alleen gewend aan de temperatuur, maar gelukkig ook aan de tijd. Gelukkig maar, want de eerste twee ochtenden waren heeeeel lastig. Probeer in Nederland eens op te staan om 3 uur 's nachts, dan weet je hoe het voelt.
's Avonds ging ik weer op pad om eten te zoeken. De warung die ik heb bezocht had een overdekt gedeelte met airco. De airco mocht niet baten: door het waanzinnig pittige eten (er zaten pepers met zaden en al doorheen) kreeg ik het vanzelf weer warm. Kwam een vrouw vragen of ik het lekker vond. Zat ik daar met knalrode wangen en een loopneus. “Itu lezat tapi pedas. Saya orang Eropa.” Wat zoiets betekent als: Het was heerlijk maar pittig. Ik ben Europees. Heb ik er toch nog iets aan dat ik een beetje Bahasa Indonesia (Indonesisch) heb geleerd. Morgen denk ik dat ik na het les geven naar het strand ga. Als het lekker weer is in ieder geval. Het strand is best een eindje lopen, dus ik heb de app Go-jek gedownload. Dat is een soort Uber maar dan voor een ojek in plaats van een taxi. Een ojek is een soort taxi-scooter en je schijnt voor een euro wel 20 km ver te kunnen komen. Klinkt dikke prima. Heb zin om het strand en de zonsondergang te gaan bekijken! 

Vrijdag 15 april: Les geven en scooter rijden
Vanochtend heb ik twee lessen van anderhalf uur gegeven. Het was hetzelfde onderwerp als gisteren, dus veel voorbereiding heb ik niet hoeven doen. De leerlingen zeiden het erg leuk te vinden zoals ze les kregen, maar omdat ze hier vooral heel veel gewenste antwoorden geven weet ik niet of dat echt zo is. Ze hebben wel veel moeten lachen tijdens de les. Ik had ze net uitgelegd wat het verschil was tussen I may / I think I will en I am going to (mogelijk en definitief).
"Would you be happy if your boy- or girlfriend said to you: I may love you?" "NOOOO" "Indeed, kick him out! And would you be happy if he or she said: I am going to kiss you?" "YEEEEEES!" 
Zodra je hier iets zegt over love of kiss wordt er meteen gelachen. Maakt het leven van een docent die graag grappig wil zijn een beetje makkelijker.
In de pauze tussen de twee lessen kwam er meisjes uit de klas van gisteren naar me toe. "Miss, do you want to go to the beach with us next friday? We will pick you up at 16 at your hotel. We know a hidden pretty beach!" Ik heb ja gezegd. Dat zijn de voordelen van les geven aan toerismestudenten!

Na de twee lessen had ik weekend. Omdat ik met bapak Raj had afgesproken te overleggen over een bezoek aan een botanische tuin, zat ik buiten te lezen en kon ik niet weg (naar het strand). Toen hij langs kwam gaf hij aan dat ook Trinity mee zou gaan naar de botanische tuin en dat we morgen al zouden gaan. Trinity kwam er ook bij staan. Na een tijdje praten bleek wat hij van ons wilde: De eigenaar van de botanische tuin wilde vanuit een ander perspectief horen wat hij kon doen om de plek aantrekkelijker te maken voor toeristen. Nou prima, als ik daardoor meer van Bali kan zien ga ik mee.
Toen bapak Raj weg ging heb ik nog even met Trinity (een jongen uit Zimbabwe) en Alejandro (Venezuela) staan praten. Ze vonden dat ik maar een "bike" (scooter) moest huren. Dat ik in Nederland nog nooit op een scooter had gereden was geen probleem: ze zouden het me wel leren.
Om 15:00 had ik nog nooit scooter gereden. Om 16:00 uur reed ik met Alejandro en Trinity 8 km terug door het vreselijke verkeer weer naar het hotel. Ik heb dus een scooter gehuurd, omgerekend 40 euro voor een maand. Daar hoefde ik dus niet lang over na te denken ;). Ik vond het scooter rijden zelf niet eng, het verkeer wel. Over het verkeer gesproken...
Ze hebben hier geen rijstroken. Of ja, officieel wel, maar die worden niet gebruikt. Je rijdt hier links maar wordt aan zowel de linker- als de rechterkant ingehaald. Het toeteren is niet zoals het toeteren in Nederland (rij eens even normaal), hier is het vriendelijker. Meer als: blijf rechtdoor rijden, ik kom er langs. 

Na dit scooteravontuur kwamen we weer aan bij het hotel. Daar kwamen we Valeria (Oezbekistan) tegen: Of we meegingen naar een bar in Sanur. Meteen omgekleed en gegaan. Ik ging achterop bij Trinity omdat zo'n lang stuk (22 km) rijden niet verantwoord was volgens de rest. Was ik het volledig mee eens, eerst nog maar een beetje korte stukjes oefenen. 
De bar was heel gek! Er was een gemarkeerd gedeelte waar je een uur in mocht (van 18:30 tot 19:30). In dat uur mocht je gratis drinken ALS je niet tussendoor er uit ging (dus geen wc) en niet je telefoon gebruikt (toen iemand dit deed werd er door een andere bezoeker op een bel gedrukt en moest hij weg). In deze bar heb ik ook nog een Hongaarse vrouw en een Amerikaanse man ontmoet die de rest van de avond met ons mee zijn gegaan.
Na de bar zijn we naar de foodmarket gegaan. Hele lekkere lamssaté gegeten, echt heerlijk! 
Nadat we hadden gegeten zijn we naar Kuta geweest om daar uit te gaan. Daar bleek alles leeg te zijn dus zijn we weer gegaan: Om 22:45 uur was ik thuis.

Zaterdag 16 april: Dagje on the road
Om 8 uur 's ochtends vertrokken Trinity en ik (ik achterop) op de scooter naar Raj. 45 minuten achterop een scooter in een bloedhete stad. Ik was super blij toen ik er eindelijk weer af kon.
Bij Raj bleek er, wat Valeria ons al had verteld dat er zou gebeuren, meer te zijn dan alleen een bezoek aan een botanische tuin. Of we mee wilden naar de basisschool van zijn kinderen. De kinderen hier gaan ook op zaterdagen naar school, voor extra-curriculum-activiteiten (dansen, martial arts, extra Engels, etc.).
Ik vond het werkelijk fantastisch! Die kinderen waren zo enthousiast en spraken al zo goed Engels!! Ik heb met de kinderen gepraat, gedanst en foto's gemaakt. Toen we de kamer van de directrice inliepen kwam de directrice meteen naar me toe. Ze had me gezien met de kinderen en de kinderen waren al naar haar toe geweest met dezelfde vraag. Of ik alsjeblieft een keer langs wilde komen om een dag Engelse les te geven. Wat ontzettend leuk! Als ik gewend ben aan mijn scooter en het verkeer ga ik dat zeker doen. Ik heb er nu al zin in.

Na dit korte uitstapje zijn we de auto van Raj in gestapt. Eigenlijk hebben we de hele dag alleen maar gereden. Ik heb een botanische tuin gezien, rijstvelden, we zijn de jungle in gereden en we hebben gegeten op de top van een berg bij een meertje (dit meertje is ontstaan in een krater). 

Na een lange rit terug naar het hotel (anderhalf uur terug met de auto, 45 minuten met de scooter) was ik om 16 uur weer thuis. De terugweg op de scooter hebben we een masker op gedaan, er is hier zo'n hoge luchtverontreiniging dat ik er een zere keel van had gekregen (het stinkt trouwens ook heel erg in het centrum van de stad).
Ik ben er net voor het eerst alleen op uit geweest met de scooter. Ik heb boodschappen gehaald en ik heb gegeten (een keer geen rijst, maar spareribs en frietjes. Even een keer iets anders.) En ik leef nog! 

Nu ga ik lekker een avondje niks doen. Ik heb de afgelopen twee dagen heel veel gedaan. Morgen ga ik lekker naar het strand. Misschien durf ik dat stuk al op de scooter (3 kilometer), misschien ga ik met een Go-Jek. Ik heb er in ieder geval zin in!