De reis en de eerste dag: 10 april - 12 april

10 april: Laatste dagje Nederland

Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Alle spullen ingepakt, er nog wat uit moeten halen omdat de koffer te zwaar was, maar het is gelukt. Robin bracht me met de auto naar Schiphol en ging weer naar huis toen ik m'n koffer in moest leveren. 
Ik heb lekker bij de McDonald's gegeten en wacht nu tot we gaan opstijgen. Ik heb een vlucht van 16,5 uur voor de boeg..!

11 april: Vliegen, vliegen en nog eens vliegen. En een klein probleempje 

Ik zal niet te veel uitwijzen over het vliegen. We hadden flinke turbulentie, het eten was vies en ik heb 2 films gekeken. 
De technische stop in Singapore was heel vreemd. Vliegtuig uit, bagage check, nog een bagage check, en het vliegtuig weer in. Waarom..?
Eenmaal geland in Bali begon het gedoe. Mijn bagage kwam als enalaatste (geen probleem, wel vervelend), paspoort en customs allemaal prima. Toen wilde ik een simkaart kopen. Die man haalde m'n oude simkaart eruit, nieuwe erin, werkte niet, stuurde me weer weg. Maar mijn oude simkaart zat dus niet meer in mijn telefoon en ik had geen pinnetje bij me om mijn simkaart er weer in te doen. Resultaat: ik kon niemand meer bereiken.
Er zou iemand op me staan wachten. Maar hoe lang ik ook zocht en naar alle mannen met bordjes keek (en dat waren er heel veel), “mijn” mannetje stond er niet tussen. 
Ik kon dus niemand bellen omdat ik geen simkaart had. Dat werd nu dus wel een beetje vervelend. Ik besloot naar een taxichauffeur te gaan. 
“If I can borrow your phone to call someone to ask if they can pick me up, and they don't show in 45 minutes, then you can bring me to the hotel.”
Ik heb nog nooit iemand zo snel een telefoon zien afgeven. Dat ging wel heel makkelijk!
Ik heb toen Wayan Jendra gebeld. Hij vond het heel gek dat er niemand was en zei me dat ik moest “relaxen”. En “don't panic”. 
Ik had me al enigszins mentaal voorbereid op dit soort dingen, dus ik zat al heel rustig op een bankje (alleen op een vliegveld in een land waar ik niemand ken: daarom dacht hij waarschijnlijk dat ik in paniek was).

Na 15 minuten kwam de taxichauffeur naar me toe. Welk nummer het was dat ik had gebeld. Ik wees het aan en hij begon meteen te bellen. Of hij me niet mocht brengen, dan hoefde Jendra niet te komen. Haha…
Na 40 minuutjes kwamen Jendra en zijn vrouw me ophalen. Hij voelde zich een beetje schuldig en nam me mee naar de McDonald's. Ik moest maar bestellen waar ik zin in had. Tijdens het eten heeft hij me nog een aantal dingen verteld over het land, de taal en de cultuur. 
Om ongeveer 23:15 was ik eindelijk in het hotel (ik was 19:30 geland en mijn hotel ligt op 10 km afstand van de luchthaven). Ik blijf niet in dit hotel: morgen word ik overgebracht naar het hotel van de campus.

Ik ga nog even op de wifi met een aantal mensen praten en daarna is het tijd om eindelijk te gaan slapen :).

12 april: Eerste hele dag op Bali

Lange vermoeiende dag achter de rug! 
Vanmorgen om 7 uur 's ochtends werd er op mijn deur geklopt. Er was ontbijt voor me. Om 7 uur 's ochtends. Ik ben daarna dus maar weer gaan slapen. 
Om half 10 ging mijn wekker en ben ik er maar meteen uit gegaan. Het ontbijtje opgegeten, aangekleed en naar de WiFi gegaan. Daar besloten dat ik toch wel heel graag een simkaart wilde en naar een klein lokaal winkeltje gegaan. Een beetje met handen en voeten praten maar het is gelukt: ik heb een Indonesisch nummer met belminuten en 8GB met 4g. Prima geregeld dus. 
Terug in het hotel ben ik mijn boek gaan lezen. Ineens stonden er twee mensen voor mijn neus van ongeveer mijn leeftijd. Ze stelden zich voor (Op zijn Indonesisch, ze schudden wel je hand maar niet zoals wij gewend zijn. Ze houden hun ellebogen gebogen en de handen zijn ten hoogte van het gezicht. Als je je voorstelt kijk je dus naar elkaars handen en ben je redelijk dicht bij elkaar.) als Holly en Nick. Holly en Nick gaven aan (in heel goed Engels, fijn!) dat ze me naar het campus hotel zouden brengen, de campus zouden laten zien en dat ze met me gingen lunchen. Ook was mijn nacht in het hotel betaald. Bapak (bápà, meneer) Rajin, die me had moeten ophalen gisteren, had het voor me betaald. Rajin kon me vandaag niet ontmoeten dus had hij Nick en Holly gestuurd (voor wie ik een soort project was haha, ze moesten een foto van me hebben met hun in de hotelkamer).

Tijdens het lunchen (voor het eerst echt Indonesisch gegeten, heerlijk maar ook echt pittig!) heeft Holly me uitgenodigd om morgen mee te komen badmintonnen in Denpasar.

Ze gaan er heen op scooters. Ik moest haar maar whatsappen als ik het wilde. Ik ga er nog even over nadenken nu ik het verkeer hier heb gezien ;), maar het lijkt me wel leuk!
Om half 2 gingen ze weer: ze moesten weer naar college. Ik ben toen een beetje rond gaan lopen: om wifi op mijn laptop te krijgen moest ik een code kopen met mijn mobiel en daar moest ik dus weer extra tegoed voor hebben. Ik ben langs drie winkeltjes gelopen voordat iemand begreep wat ik wilde, maar de komende maand heb ik nu wifi op mijn laptop. Prima geregeld!
Vanwege de zon heb ik 's middags behalve geld pinnen niets meer gedaan. Van een beetje in de zon heen en weer lopen met factor 50 op gesmeerd ben ik al verbrand. 
's Avonds heb ik in een warung (zo heten de lokale restaurants hier) lekker kip fajitas gegeten. Niet heel Indonesisch, wel heel goedkoop (35000: omgerekend 2,40 voor een avondmaaltijd) en lekker.

Eenmaal terug in het hotel heb ik niks meer gedaan. Ik zit in mijn bed en kijk een serie, zo vroeg slapen. Morgen ontmoet ik Bapak Rajin om 9:30, hij gaat mijn stage begeleiden. Valt mee, maar voor iemand met een lichtelijke jetlag is dat best vroeg ;).